معرفی مقاله «بازنمایی نادرست رسانه ها: (از) زنان مسلمان در ملت کانادا»
بازنمایی نادرست رسانه ها: (از) زنان مسلمان در ملت کانادا
ارائه دهنده: حسین عباسی
شیوه جمع آوری اطلاعات
تحلیل این مقاله طبق گفته شخص نویسنده اطلاعات جمع آوری شده از یک پرژه به اسم " زنان مسلمان می گویند: _ حرکت _ به سمت تصویری عادلانه و دقیق از زنان مسلمان در جریان اصلی رسانه های کانادا " است. این پروژه شامل چند مرحله میشود: سلسله نشست هایی که در آن زنان مسلمان در مورد زنان و رسانه به بحث و گفت و گو می پرداختند؛ گردآوری و معرفی کتاب هایی که تحت عنوان بازنمایی اسلام، زنان مسلمان و دیگر اقلیت های مذهبی در رسانه ها منتشر شده اند؛ جمع آوری فهرستی از سازمان های مدنیای که فعالیت آنها به حمایت از رسانه های اختصاص پیدا کرده است. گردانندگان این پروژه نیز سازمان های مسلمانان، نمایندگان رسانه ها و نمایندگان حامی رسانه ها هستند. هدف این پروژه آن گونه که نویسنده بیان داشته است: بهبود سواد رسانهای و تقویت این مهارت در زنان مسلمان است.
مدعا مقاله
بر اساس اطلاعات به دست آمده از پروژه _ در قسمت قبل توضیح داده شده است _ به ویژه بحث های شکل گرفته در سلسله نشست ها، استدلال می شود : هویت زنان مسلمان در ساختارِ زنان ملت کانادا کنار گذاشته شده است و تا هنگامی که درک درستی از باور های مسلمین و فرهنگ اسلام به دست نیاید وضع به همین منوال خواهد بود. اگر چه که رسانه به صورت یکپارچه در صدد حذف زنان مسلمان از ساختار نیستند اما شکل غالب آنها این چنین است.
نویسنده با اشاره به مطالعه ی ساجده کوتی نشان می دهد که سه تصویر از زنان مسلمان در فرهنگ غرب به نمایش گذاشته می شود:
1- زنان حرمسرا
2- زن مسلمان تحت ستم
3- زن مسلان مبارز
حضور زنان مسلمان در رسانه های جریان اصلی کانادا
رسانه ها بازنمایی نظرات شهروندان نیستند. رسانه نقش بسیار مهمی در نشان دادن این که ما که هستیم ایفا می کنند. نکتهای که نویسنده به نقل از هِنری بیان می کند این است که رسانه ها نه اینکه صرفا هویت فردی و ملی ما را رقم میزند بلکه رسانه، لنزی است که واقعیت توسط آن به ادراک ما می رسد. هر دو نوع بازنمایی تصویری و چاپی منجر به شکل گیری و موضع گیری ما در برابر دیگران می شود که این موضع گیری می تواند مثبت یا منفی باشد. بحث اصلی در این مقاله این است که زنان مسلمان در رسانه ها به عنوان غیر معرفی شده اند. نویسنده پس از بیان چند نمونه از این نوع بازنمایی( معرفی زنان مسلمان افراطی که دو نفر را به قتل رسانده اند، پوشیدن لباس ظلم و ستم، سنگسار کردن زنان در ایران، اشک حجاب در الجزایر) رسانه را مسئولِ هدایت جامعه به سمت "دموکراتیک" می داند در حالی که هم اکنون به گفتمان نژاد پرستی و تبعیض دامن می زند.
نویسنده در ادامه با توجه به سایر مقالات و پژوهش های به عمل آمده در بحث حجاب، مدعی می شود که بهترین شیوه در برابر پوشش زن مسلمان این است که وی را آزاد گذاشت تا خود بتواند آن گونه که می خواهد پوشش را انتخاب کند و برای این پیشنهاد دلیل می آورد که زن مسلمان از طریق حجابِ خاصی که بر می گزیند به گونه ای هویت خاصِ خود را بیان می کند. ضمن بیان این دلیل معانی مختلفی را که زن مسلمان ممکن است از پوشش خاصی که برمی گزیند داشته باشد از این قرار است:
1- تحقق معنویت در خود
2- نوعی اعتراض به خط مشی نژاد پرستانه
3- توانمند سازی خود در برابر نوع زنی که فرهنگ غرب نشان می دهد(زنی زیبا با اندامی باریک).
این نوع تصویر گری از زنان مسلمان منجر به کاهش اعتماد به نفس زن مسلمان می شود و هم چنین وی را دچار انزوا و دوری از اجتماع می کند البته روی دیگر سکه نیز این است که زن مسلمان با این تصویر گری به هویت اسلامی خود بیشتر معتقد می شود لذا این نوع بازنمایی باعثی قوی شدن زن مسلمان می شود_ گفته شده توسط یک زن مسلمان _ . این دو پیامد، شیوه کار رسانه های کاندایی است که نویسنده به آنها مختصراً اشاره می کند. ( نویسنده خود معتقد به تاثیر منفی این نوع نمایش از زن مسلمان است. )
نویسنده قبل از بیان نتیجه گیری سعی می کند پیشنهاد های که توسط خودِ زنان مسلمان ارائه شده است را بیان کند تا از این طریق بتواند بین رسانه ها و مسلمین به طول عام و به زنان به طور خاص آشتی برقرار سازد چند نمونه از این پیشنهاد ها را می خوانیم:
1- افزایش سواد رسانه ای
2- تجزیه و تحلیل چندگانگی فرهنگی
3- آموزش فرزندان
4- تعمق بیشتر در مورد خود اسلام
5- تلاش در جهت افزایش روابط عمومی خود
و...
نتیجه گیری
در پایان بحث و در بخش نتیجه گیری بار دیگر نویسنده ادعای اصلی خود را مبنی بر اینکه جریان اصلی رسانه ها زن مسلمان را از ساختار زنان کاندایی حذف کرده اند اشاره می کند و متذکر می شود که نشان دادن تصویری از زنان مسلمان که باعث تلقی " بیگانه ترسناک " می شدد از حوزه رسالت رسانه ها بیرون است. نویسنده معترف است که در حال حاضر زنان مسلمان خواهان تغییر بازنمایی خود در رسانه هستند، پس اصحاب رسانه نیز در پی پاسخ مثبت به این درخواست بر آمده اند. پس رسانه ها فقط می توانند بگویند که با اتخاذ شیوه انتقاد به خود، می توانیم وارد (درگیر) مرحله گفت و گو شویم و از این طریق در شیوه بازنمایی جنسیت و فرهنگ دچار تغییر گردیم. در نتیجه چنین فرایندی ( درگیر شدن در مرحله دیالوگ[1] است) که می توان انتظار داشت تصویر فعلی از ملت کانادا تحول یابد و به تکثر و چندگانگی منجر شود.
