مسیحیان در فیلم در قرن پرهیزکاران و گناهکاران
مسیحیان در فیلم در قرن پرهیزکاران و گناهکاران
Christians in the Movies: A Century of Saints and Sinners
ارائه دهنده: زینب خرمی شاد
این مقاله توضیح موجزی از یک کتاب مهم با موضوع مسیحیان در فیلم ها در قرن پرهیزکاران و گناهکاران (2009) نوشته ی پیتر دنس است؛ که تعدادی از بینش های انتقادی را روشن می سازد و چگونگی رمز ساخت تصویر متحرک و تاثیر محبوبیت گروه کاتولیک بر هالیوود و جامعه ی آمریکایی را در چند دهه به طور شفاف بیان می کند.
دنس می نویسد: " برای کاتولیک ها حضور در فیلم های محکوم، بخاطر دوری از رنج های گناه ممنوع شد و از آنها خواسته شد تا تعهدی سالانه ببندند (اغلب در جشن تصور معصوم) تا از فیلم هایی که از نظر اخلاقی نامناسب است و مکان هایی که آن ها را به عنوان موضوع سیاسی نشان می دهند؛ اجتناب کنند. علاوه بر این دانس خلاصه های مختصری را از 186 فیلم تهیه می کند (که تعدادی از آن ها را نویسنده مقاله اعتراف می کند که هرگز ندیده است و برای برخی از آنها، حداقل در حال حاضر، نیازی به مراجعه ندارد). در نهایت، شاید مهمترین مسئله در سنجش دنس، این است که او مرگ فیلم سالم را در جامعه ی معاصر بیان می کند و عواقب ترسناک این سیگنال های مرگ، برای جامعه ی آمریکا است. اغلب به طور کامل در جهان لیبرال، دانشگاه یک نقطه نظر است که نه تنها سزاوار شنیده شدن می باشد، بلکه یک صدا است که نیاز به شنیده شدن دارد، به خصوص توسط کسانی که مانند نویسنده مقاله تمایل تکیه به چپ را دارند. با این حال به نظرمی رسد دنس از راه های دقیق و پیچیده که در آن زندگی از هنر و هنر از زندگی تقلید می کند، بی اطلاع باشد. برای وی یک فیلم خوب فیلمی است که کشیش ها و راهبه ها را به عنوان افرادی پرهیزکار به تصویر می کشد؛ و یک فیلم بد فیلمی است که کشیش ها و راهبه ها را به عنوان یک انسان ناقص به تصویر می کشد. به عبارت دیگر، به نظر می رسد او قصد موعظه ی پیامی را دارد که زندگی باید تقلید هنر سالم باشد اما او از اینکه هنر می تواند از یک زندگی گاهی اوقات ناپاک تقلید کند غافل است؛ اما باید در حال حاضر برای همه روشن شود که کشیش، اسقف و راهبه ی ناقص در کلیسای کاتولیک روم وجود دارد و به همان اندازه که دنس از فیلم سالم تجلیل می کند، زندگی های بسیاری در داخل و خارج کلیسای کاتولیک روم وجود دارد که معیوب اند و طبق نظر او شایسته تقلید نمی باشند.
دنس در مقدمه فصل 9 به عنوان موضوع برجسته ی این فصل بیان کرده "فیلم هایی که در این دهه بودند به طور متوسط بیشتر مخالف با اصول عقاید ارتدوکس و دین نهادی، به ویژه مذهب کاتولیک و انگیزه اصلی برای ایجاد این کتاب بودند. وبا اندکی تعجب! رسوایی اخلاقی همچون طاعون در کلیسای کاتولیک روم ادامه پیدا کرده و نام شایسته ی "دین نهادی" را زیر سوال برده است."
به نظر می رسد دنس تنها مطلع با ابهام، از وجود پروتستان ها و دیگر غیر کاتولیک ها، هم در جامعه و هم در فیلم است. او در فصل اول به "تصویر کشیدن مسیحیان در فیلم" اشاره می کند، که "گروه های اصلی پروتستان، که یک بار در پس زمینه و گاهی اوقات در پیش زمینه بسیاری از فیلم ها برجسته بودند، عملا از فیلم ها به جز برای تشریفات عروسی ناپدید شدند. کاتولیک ها به شایع ترین گروهی که با فیلم ها سر وکار داشتند، تبدیل شدند. هر دو در فیلم های اولیه ارائه ی عمدتا مطلوب از خود داشتند وبعد ها به تحقیر یک دیگر به صورت پنهان یا برخی اوقات آشکار، روی آوردند. (این عملکرد ازسال 1970 شروع شد و در اواخر 1980 افزایش یافت) که این در بهترین حالت و در بدترین حالت فقط اشتباه است.
بررسی گذرای نویسنده ی مقاله، مجموعه ی شخصی را از گروه فیلم هایی جمع کرد که کاتولیک های غیر رومی را به تصویر می کشید و دنس در قرار دادن آن ها در این کتاب ناموفق بود، از جمله: دکتر ژیواگو (1965)، تسبیح نوین (1965)، خدای دریا ماجراجویی (1972)، ارمیا جانسون (1972)، آه خدایا! (1977)، شکارچی گوزن (1978)، آه خدایا! کتاب دوم (1980)، آه خدا! شما شیطان (1984)، بی بند و بار (1984)، مردان بد خلق قدیمی (1993)، گیتزبرگ (1993)، فارست گامپ (1994)، 40 روز و 40 شب (2002)، و دار و دسته های نیویورکی (2002) و فیلم های کاتولیکی که دنس موفق به ذکر آنان نشد شامل : پاتون (1970)، راکی (1976)، دیوانه (1987) و دلاور (1995) است. در واقع او بهتر است عنوان کتاب خود را کاتولیک در فیلم ها بگذارد. نگرانی غالب او منجر به نگارش آخرین صفحه از متن کتاب با لیستی از 10 فیلم برتر حامی کاتولیک و 10 فیلم برتر ضد کاتولیک شد. با کمال تعجب، در لیست دنس "چه زندگی فوق العاده" (1946) به عنوان پنجمین فیلم برترطرفدار کاتولیکی که تا کنون ساخته شده، ذکر شده است درحالیکه جورج بیلی (جیمز استوارت) هرگز به عنوان یک کاتولیک به تصویر کشیده نشد، او هرگز در یک کلیسا دیده نشد (حتی عروسی او نیز در خانه ای که مادرش در آن زندگی می کرد برگزارشد) و تنها یک بار در حال عبادت دیده شد. آیا حضور فرشته دوم کلاس کلارنس (هنری تراورز) باعث می شود این فیلم "کاتولیک" باشد؟ آیا فرشتگان تنها ویژگی اصول مذهب کاتولیکی رومی هستند؟ هیچ چیز کاتولیکی ابدا در این فیلم وجود ندارد و با وجود این واقعیت دنس می نویسد که "چه زندگی شگفت انگیزی" یک فیلم عمیقا مسیحی است. همچنین در مقدمه ی کتاب خود، اهدافش را بیان می کند: "من هم امیدوارم این کتاب مؤمنان مسیحی ارتدوکس که رفتن به فیلم را ممنوع کرده اند (همه موافق اند که این راه به شدت گمراه کننده است) برای به دست آوردن کمک درتغییر شکل این صنعت مهم تشویق کند.
